Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Μες το βυθό θα προσέχουν οι ιππόκαμποι να μη χαθείς**

Το καλοκαίρι δεν είναι η αγαπημένη μου εποχή. Δεν μπορώ την πολλή ζέστη. Με κουράζει. Αλλά έχει κάποιες ομορφιές που ο χειμώνας, που είναι μακράν η αγαπημένη μου εποχή, δεν σου προσφέρει. Τα φρούτα, οι φράουλες, τα κεράσια, το καρπούζι, τα όποια λογής berries, οι απίστευτης ομορφιάς βραδιές, τα παγωτά, το θερινό cinema στην πόλη που φλέγεται και φυσικά.. η θάλασσα. Η θάλασσα είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του πλανήτη μας. Πέραν της χρησιμότητας και της αναγκαιότητας της ύπαρξη της, προσφέρει στον άνθρωπο μια μαγεία. Ναι μαγεία. Άργησα πολύ να αγαπήσω την θάλασσα. Μικρός όταν με βούταγε η μητέρα μου , η οποία την λατρεύει, έκλαιγα με λυγμούς. Μεγαλώνοντας , ιδίως στην εφηβεία δεν γούσταρα καθόλου. Αφενός δεν μπορούσα να καταλάβω πως το σώμα μου γέμισε τρίχες και επίσης λόγω των περιττών κιλών μου δεν άφηνα τον εαυτό μου να χαρεί την όλη φάση. Ξαφνικά , πιθανόν λόγω βαθιάς κατανόησης του εγώ μου, και της αγάπης που απέκτησα για το σώμα μου-με τις ατέλειες του- άρχισα να αφουγκράζομαι την μαγεία που ένιωθαν και άλλοι με τη θάλασσα. Άρχισα να παίζω παιχνίδια, να βγάζω φωτογραφίες και να διασκεδάζω την κάθε στιγμή μου στην παραλία το καλοκαίρι. Το ερωτικό στοιχείο δε, απέκτησε άλλη μία πτυχή. Είναι τρομερή η αίσθηση του γυμνού κορμιού ενός ανθρώπου , με τον οποίο είσαι ερωτευμένος , ποτισμένο με την αλμύρα της θάλασσας. Ο ήλιος καίει απαλά ή άλλες φορές πιο έντονα το δέρμα και του προσδίδει μια εξωτική και άκρως ερεθιστική αίσθηση. Άλλωστε μετά από μία μέρα στην παραλία, ο έρωτας με τον άνθρωπο σου έχει μια άλλη αίσθηση. Είναι πιο έντονος, το πάθος πολλαπλασιάζεται και η μυρωδιά του αντηλιακού σε τρελαίνει. Όποτε πλησιάζει το καλοκαιράκι οι σκέψεις και οι εικόνες από στιγμές στην παραλία κατακλύζουν το μυαλό μου. Εμείς εκεί να κοιτάμε αυτό το απέραντο υγρό στοιχείο. Ο ήλιος- θεός από πάνω να καίει την γη , και οι άνθρωποί φτιαγμένοι από χώμα να ορμάμε με λύσσα στην θάλασσα και να δροσίσουμε τον σώμα μας. Ξεχωριστή στιγμή ασφαλώς τα ηλιοβασιλέματα, τα δειλινά. Από την άνοιξη την ώρα που ο ήλιος χάνεται , με πιάνει μια βαθιά μελαγχολία και έχω ανάγκη από λίγο ρομάντζο. Το καλοκαίρι αυτό όμως αυξάνεται. Και όταν η νύχτα πέσει, οι μυρωδιές από τα νυχτολούλουδα προκαλούν οργασμό στο σώμα και στην ψυχή. Μια άλλη αγαπημένη μου διαδικασία είναι το θερινό cinema. Νιώθω ότι όσες ταινίες παρακολουθώ το καλοκαίρι μ'αρέσουν και ας είναι μέτριες. Έχει άλλη ομορφιά το να είσαι έξω να τρως ηλιόσπορους και πασατέμπο, να πίνεις coca cola στο retro γυάλινο μπουκάλι και να σε φυσάει το δροσερό αεράκι. Για την θάλασσα, τις παραλίες, τα ελληνικά νησιά και το απίστευτο ελληνικό καλοκαίρι έχουν γραφτεί δεκάδες τραγούδια. Θα προσθέσω ένα από τα αγαπημένα μου.
http://www.youtube.com/watch?v=0lbFf--1Irg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου