GLEEK #

Αυτές τις μέρες παρακολουθώ με τεράστια προσήλωση aka κάψιμο την τελευταία σαιζόν ( so far τελευταία γιατί από Οκτώβριο έπεται συνεχεία ) του Glee.

Το Glee λοιπόν για όποιον δεν γνωρίζει - υπάρχει άραγε κανείς ; - είναι μια teenage soap opera / musical.

Η ζωή σε ένα δημόσιο σχολείο ,ξαφνικά γίνεται ένα τσακ πιο ενδιαφέρουσα  καθώς αποφασίζεται να δημιουργηθεί μια χορωδία από ένα μάτσο φιλόδοξα, ψωνισμένα αλλά πολύ ταλαντούχα παιδία , τα οποία είναι αυτό που οι λοιποί συμμαθητές αποκαλούν losers . Δάσκαλος ένας μετριοπαθής καθηγητάκος με τεράστιο ταλέντο στο χορό.

Το Glee περιλαμβάνει όλα τα κλασικά στερεότυπα που διαθέτουν τα αμερικάνικα σχολεία είτε σε ταινίες, είτε σε σειρές. Δηλαδή έχει τις ωραίες γκόμενες που είναι απίστευτα σκύλες, κάτι καγκουρες γκόμενους που είναι εντελώς ανόητοι και φυσικά ένα σωρό 17χρονες παρθένες. ( Ας γελάσω ) Το πιο σημαντικό όμως ; Ρατσισμό και καμία συμπάθεια στο ΄΄ ξένο ΄΄. 

Τουλάχιστον μέχρι την έλευση του glee-club.

Η διαφορά του, σε σχέση με τις άλλες σειρές που έχουν να κάνουν με έφηβους είναι μια και κατά την γνώμη μου πολύ βασική. Κηρύσσει την διαφορετικότητα. Το  born this way της Lady Gaga είναι μάλλον ο ύμνος της εν λόγω σειράς. Ένα σχολείο που περιλαμβάνει αρκετούς ομοφυλόφιλους, λεσβίες, έγχρωμους, γεμάτους, αδύνατους , Κινέζους , παιδία με διαφόρων ειδών σύνδρομα και ότι άλλο μπορεί να μετέχει σε μια πολύ- πολιτισμική κοινωνία.

Και για μένα αυτός είναι ο λόγος επιτυχίας της.

Στη σύγχρονη αμερικάνικη κοινωνία που ο ρατσισμός και το bulling στο σχολείο οδηγεί gay έφηβους να αυτοκτονούν αυτή η σειρά, ίσως είναι ένας τρόπος αντίδρασης και επιρροής του κόσμου στο να αποδεχτούν το διαφορετικό. Είτε αυτό  αφορά την σεξουαλική προτίμηση είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να προσκαλέσει συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες, όπως η θρησκεία για παράδειγμα..

Ο τρόπος που παρουσιάζονται τα διάφορα προβλήματα έχει μια  pop αισθητική ασφαλώς, και ίσως η προσέγγιση τους είναι λιγάκι χλιαρή αλλά για μένα δεν έχει σημασία. Και γιατί ; Για έναν απλό λόγο . Η τηλεόραση είναι ένα φασιστικό μέσο, καθώς καταλαμβάνει την όραση σου και την ακοή σου. Όλα τα χρόνια της ζωής μου θυμάμαι σε σειρές της ελληνικής αλλά και όχι μόνο τηλεόρασης τους ομοφυλόφιλους να παρουσιάζονται σαν φτερούδες. Ή την θρησκεία να είναι ακόμα ταμπού.

Έτσι λοιπόν , διαιωνίζονται  στερεότυπα τα οποία οδηγούν στον μόνιμο κοινωνικό αποκλεισμό του διαφορετικού.

Όμως η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για καλό σκοπό.

Όταν μια σειρά μεγάλου βεληνεκούς αντιμετωπίζει τα θέματα με μια διαφορετική προσέγγιση, αν και όπως προείπα, προωθεί δυστυχώς και κάποια στερεότυπα, που εύχομαι με τον καιρό να εξαλειφθούν, ίσως αυτό συμβάλλει στο να πάει η κοινωνία ένα βήμα πιο κάτω. Πως : Μα φυσικά με την εξοικείωση.

Η τέχνη σε όλες τις μορφές της βοηθάει τον άνθρωπο και κυρίως, τον εκπαιδεύει.

Σίγουρα αναγνωρίζω ότι το αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι πάντα αυτό που θα έπρεπε. Πολλές διασκευές έχουν τα μαύρα τους τα χάλια, αλλά υπάρχουν πολλές που είναι αξιοπρεπείς και μάλιστα, διαγράφουν και καλή πορεία στο itunes και στα εναπομείναντα  δισκοπωλεία. Οι ερμηνείες είναι μέτριες, αλλά κακά τα ψέματα , ένα musical στην τηλεόραση πόσο καλές ερμηνείες θα περιμέναμε να είχε ;

Νομίζω όμως ότι δεν πρέπει να γκρινιάζουμε. Αυτή η σειρά έχει εδραιωθεί στην pop κουλτούρα, οι πρωταγωνιστές και συντελεστές της όπου σταθούν και όπου βρεθούν υμνούν την ανοχή στο διαφορετικό. Και για εμένα μετράει μόνο αυτό. Το αποτέλεσμα. Να ανεχόμαστε την διαφορετική σκέψη του διπλανού μας.

Είμαι μέγας glee fan και είμαι καλά.

ps H αγαπημένη μου διασκευή από την τρίτη σαιζόν:

http://www.youtube.com/watch?v=-LVEYPlUxeI